و در ۱۹۸۴ اپل با آن تبلیغات پر سروصدا مکینتاش را عرضه کرد. بن شنایدرمن؛ استاد علوم کامپیوتر و یکی از متخصصین رابط‌های کاربری که به تببین اصول WIMP کمک کرده است می‌گوید: «من یکی از کاربران اولیه Xerox Star بودم، و برای من کاملا واضح بود که مک قدمی بزرگ بر مبنای Star است.» او یکی از شاهدهای دعوای حقوقی اپل و مایکروسافت بر سر اجزای رابط شارژایرانسل بانک ملی گرافیکی کاربر بود. اپل این دعوا را باخت و دعوای مشابه زیراکس بر ضد اپل هم کلا مختومه اعلام شد.
Alto از فناوری ویرایش WYSIWYG بهره می‌برد و حتی به کلاینت ایمیل (در سال ۱۹۷۳ !) ویرایشگرهای گرافیک بیت‌مپ و وکتور و همچنین نخستین نسخه محیط برنامه‌نویسی Smalltalk مجهز بود. از همه مهم‌تر Alto برای نخستین بار رابط WIMP (تشکیل شده از Windows یا پنجره‌ها، Icons شارژایرانسل بانک ملی یا آیکون‌ها،Menus یا فهرست‌های بازشو و Pointer اشاره‌گری که معمولا ماوس بود) را به همه معرفی کرد. پایه‌هایی که تقریبا تمام رابطهای گرافیکی دسک‌تاپ کنونی بر مبنای آن‌ها شکل گرفته است. اگر فراگیری و رواج گسترده این مفاهیم بنیادین را تمام این ۴۰ سال در نظر بگیریم، تمام ایده‌‌های تیم Alto درباره کامپیوترهای شخصی درست از آب درآمده است.
اما خوش‌بینی بروس دامر کمتر است. او می‌گوید: «ما ۳۰ سال است که در این متافور گیر افتاده‌ایم. واقعا جالب است!» او به یاد می‌آورد که واکنش‌اش پس از دیدن مک و مقایسه آن با Xerox Star چیزی شبیه به این بوده است: «در برابر مدل تمام شبکه‌ای استار، این طرح تنها یک گرته برداری ساده است! نمی‌دانم سازندگان آن موفق می‌شوند آن را بفروشند؟» و البته که موفق شدند. به جز موارد نادری مانند منوهای حساس به محتوا (Context sensitive menu چیزی نظیر کلیک راست که بسته به موقعیت گزینه‌های مختلفی را به نمایش در می‌آورد) در بقیه موارد کامپیوترهای شخصی شارژایرانسل بانک ملی همیشه یک الگوی تعامل داشته‌اند. آن‌ها میزهای کار مجازی ما بوده‌اند.
نکته قابل‌توجه این‌که زیراکس شش سال پیش از آن (درست چهل سال قبل در آوریل ۱۹۷۳) کامپیوتر دسک‌تاپ تک کاربره خودش را عرضه کرده بود. ایده اصلی ساخت این ماشین شارژایرانسل بانک ملی در واقع از داینابوک آلن کی گرفته شده بود که تعدادی از مهندسین متعصب را تحریک کرد که ببینند آیا می‌توانند ظرف چند ماه نمونه‌ای قابل‌استفاده‌ای از آن را بسازند یا نه. ماشین حاصل که آن را Xerox Alto نامیدند، محصول محیط مملو از کنجکاوی و سرشار از تجربه و آزمایشی بود که بر پارک زیراکس (و البته دور از نظارت مستقیم صاحبان پارک!) حکمفرما بود. باتلر لمپسون (Butler Lampson) مدیر لابراتوارهای پارک در آن زمان نوشته بود: «اگر تئوری‌های ما درباره توانایی‌های تراشه‌ها و کامپیوترهای شخصی قدرتمند درست هستند، باید بتوانیم آن‌ها را به شیوه‌ای متقاعد کننده در Alto به نمایش بگذاریم. اگر این ایده‌ها اشتباه باشند حداقل دلیل اشتباه بودنشان را می‌فهمیم.»
زیراکس هیچ‌گاه Alto را به فروش نرساند. گرجه ۲۰۰۰ نمونه از آن تولید شد و نسخه‌ای از آن با نام PERQ هم از طریق شرکتی که توسط برخی کارمندان سابق پارک تاسیس شده بود به فروش رفت. زیراکس هیچ‌گاه کاملا زیر بار [تجاری سازی] آزمایش‌هایی که در مرکز تحقیقاتش انجام می‌شد نرفت. حداقل نه تا سال ۱۹۸۱ که Xerox 8010 Information System عرضه کرد. این سیستم براساس ایده‌هایی ساخته شده بود که در Alto معرفی شده بودند. اما این سیستم برخلاف شارژایرانسل بانک ملی Alto از اجزای گران‌قیمتی نظیر ۲ یا ۳ ایستگاه کاری و تجهیزات وابسته‌شان تشکیل شده بود که قیمت آن را تا ۵۰۰۰۰ دلار بالا می‌برد. حتی با در انتخاب کاربران تجاری به عنوان بازار هدف، فروش آن با چنین قیمتی دشوار بود و در نتیجه Star (نام غیر رسمی این سیستم) در بازار با شکست روبرو شد. درست مانند لیزای اپل این محصول هم نوآورانه اما بسیار گران‌قیمت و پر از نرم‌افزارهای کند و مشکل‌دار بود.
درست مانند NLS داگلاس انگلبارت، پتانسیل‌های طراحی زیراکس نیز توجه بسیاری را به خود جلب کرد. بروس دامر (Bruce Damer) یکی از متخصصین رابط‌های کاربری که کلکسیونی از کامپیوترهای قدیمی را در Digibarn گردآورده است، می‌گوید: «Alto برخی از قابلیت‌های فناورانه را معرفی کرد، اما Xerox Star جایی بود که همه آن‌ها در کنار هم جمع شدند. آن‌جا بود که شما چیزی می‌دیدید که در عین زیبایی کارآمد هم بود. این سیستم کاملی بود که در آوریل ۱۹۸۱ عرضه شد. همه به نوعی به آن نگاه می‌کردند که گویی با خود می‌گویند اوه! این شبیه یک شارژایرانسل بانک ملی کشتی فضایی از آینده است که در حیاط خانه ما فرود آمده است.» و مایکروسافت یکی از نخستین مشتری‌های این سیستم بود.
xerox-alto شارژایرانسل بانک ملی
اما پیوندهایی که ما را تا شارژایرانسل بانک ملی کنون به کار کردن با GUIهایی تقریبا شبیه Altoی زیراکس واداشته بود، کم‌وبیش در حال سست شدن است. دامر به واقعیت افزوده (Augmented Reality) به عنوان یکی از منابع نوآوری در این زمینه اشاره می‌کند. بله رابطهای کاربری مبتنی بر آواتار که در دهه ۱۹۹۰ به عنوان واقعیت مجازی معرفی می‌شدند، هیچ‌گاه به موفقیت چندانی دست نیافتند.
دعواهای حقوقی سال ۱۹۸۴ خود تاکیدی بر این امر هستند که کل صنعت کامپیوترهای شخصی به سرعت پیرامون یک رابط بصری منحصربفرد شکل گرفت. به عنوان مثال نسخه۲ ویندوز (بله، نسخه قبل از ویندوز ۳٫۱ مشهور) که مجوز استفاده از برخی اجزای رابط کاربری اپل را خریده بود با ویندوز ۷ مقابسه کنید. تفاوت بنیادی چندانی وجود ندارد. از دید شارژایرانسل بانک ملی کسی مانند شنایدر من این موضوع تا حدی هم طبیعی است، چرا که متافور دسک‌تاپ و رابط WIMP به خوبی کار می‌کرد. او در این باره می‌گوید: «من به شدت به این موضوع معتقدم که کامپیوترها ماشین‌هایی بصری هستند. ما [در آن‌ها] آن‌چه داریم را می‌بینیم و بر روی آن‌چه می‌خواهیم کلیک می‌کنیم. این پارادایم به شدت قوی است.»